Ik verafschuw mijn lichaam

Ik ben de hele dag bezig met mijn dik en lelijk zijn

‘Help je ook mensen die hun lichaam verafschuwen om het te kunnen accepteren en vertrouwen te krijgen?’, schreef ze me. Het Ontdekkingsgesprek dat volgde was niet alleen voor haar maar ook voor mij rakend.

‘Ik zou me zo ontzettend graag blij willen voelen met mijn lichaam en van alles durven!’, zei ze. Hoe ziet dat eruit als je dat kunt? ‘Dat weet ik niet en ik durf het ook niet zomaar hardop te vertellen. Ik ben er de hele dag mee bezig hoe lelijk en dik ik mezelf vind, hoeveel en wat ik eet. Ik zie als een berg op tegen het zomerseizoen, al jaren, want dan kan ik me niet zo makkelijk meer bedekken en willen de kinderen naar het strand dus moet ik wel een badpak aan’. Haar gezicht staat strak en haar ogen verdrietig als ze me hierover vertelt.

Wat ik zie is een vrouw van 43 jaar van een heel leuk postuur, niet dik en niet dun. Ze straalt verkramping uit. Wat ik ook al zie is een vrolijke ondeugende prachtvrouw in de bloei van haar leven die nu zo dapper is om met haar demonen aan de slag te gaan.

Vrijen

Nieuwsgierig als ik ben wil ik graag weten hoe het voor haar is om te vrijen met deze lichaamsafkeer. Haar gezicht betrekt als ze zegt, ‘seks vind ik nog veel enger en moeilijker om over te praten. Mijn partner en ik doen dat alleen in het donker, hij mag me niet zien of bekijken en we doen ook altijd hetzelfde. Dan heb ik het minste last van mijn afschuw’.

‘Ik heb hier nog nooit met iemand over gepraat. Dit is de eerste keer’.

Passie

Terwijl ik naar haar luister, voel ik me geraakt en ik voel mijn passie wakker worden. Mijn passie om mensen zich bewust te laten worden van hun eigenheid en de schoonheid daarvan omdat de greep die onze opvoeding, omgeving en de media op ons heeft zo enorm pijn kan doen.

Om met mensen te werken die nog niet altijd weten wat hun eigen waarheid is, die dolgraag willen leren maar niet weten hoe en die ook niet altijd al fantastische mensen om zich heen hebben zoals ik zelf al jaren, die ze steunen en spiegelen in wat liefde en zelf-liefde is.

Daar kom ik naast staan en kijk en voel met ze mee, om dan de dualiteit te gaan zien met ze en hun perfecte midden. Plezier ontdekken en boeiende grenzen verkennen.

Want ik weet zelf ook de angst nog en de kramp om mezelf nooit mooi en goed genoeg te vinden, het neurotische gedoe met diëten en die altijd kritische stem in mijn hoofd. Er was een tijd dat ik ‘geweldig’ op weg was om te voldoen aan het plaatje: ik was 15 kilo afgevallen, ik ging 3 keer in de week naar de bodypump en spinning, dus mijn buitenkant kon er mee door. Het moest wel elke dag gecontroleerd worden op de weegschaal en in de spiegel.

Hield ik ook van mijn lichaam? Nee, ik was er streng en hard voor, ik was me niet eens bewust van de gevoelige, kwetsbare Arati die eigenlijk maar één ding wilde: zichzelf zien en ontspannen en happy aan de binnenkant. En ik maar denken dat als de buitenkant het goed deed, dat die binnenkant dan vanzelf wel blij werd. Nope.

Niet meer voelen

Ook zo’n ding: ik dacht dat als ik er zo mooi uitzag, dat ik dan ook seksueel aantrekkelijker zou zijn. Dat de seks zelf zelfs beter zou zijn. Hoe kwam ik daarbij? Hoe komen wij daarbij als mensen?

We hebben geleerd om weg te blijven bij gevoelens, nee, niet alle prachto’s die al van alles gedaan hebben op tantragebied of mindfulness, maar wel het overgrote deel van de bevolking. Eerst stopten we trouwens met het minimaliseren van onze ademhaling, zodat het voelen goed vastgezet werd. Maatschappelijk gezien zijn mensen zijn ook lastiger te controleren als ze vanuit hun hart leven, dus aangemoedigd wordt het nergens .

Logisch dat de aandacht maar naar onze buitenkant verplaatst werd. Wat overigens ook HEEL LEUK kan zijn, begrijp me niet verkeerd. Als de binnenkant en ons lijf ook maar gevoeld wordt.

Dat is waar ik mensen dolgraag in wegwijs maak en wat dit mooie vrouwmens nu bij mij komt doen: In haar lijf komen, haar ‘remmen’, haar zelfveroordeling onderzoeken en haar ondeugende juicy vrouw de vrijheid geven zodat ze kan gaan ‘gassen’, bij wijze van spreken .

Ik voel me dankbaar.

Over onze mogelijke 'remmen' in intimiteit en seksualiteit

Er zijn drie ‘remmen’ bij het geen plezier hebben en genieten van intimiteit en seks en één hele grote is het afkeuren en verafschuwen van je lichaam zoals het is, met ‘dank’ aan ons collectieve onbewustzijn waarin dik en ook oud zijn ‘fout’ is en aan de media die ons overal en iedere dag eraan herinnert dat we niet voldoen aan de norm en dat we iets moeten veranderen aan onszelf.

De tweede is walging, onze afkeer van ‘vies’, zoals seks vies gevonden kan worden, zeker na misbruik maar ook seks tot het ‘lagere’ veroordelen en het spirituele verkiezen. Vergeet de afkeer van lichaamsluchten en -sappen niet.

En als laatste grote rem natuurlijk stress! Stress van trauma – fight, flight, freeze en appease – stress van het werk, stress van dik zijn, stress van ongezonde relaties en meer.